مرگ

واژه قشنگي نيست ، اما خيلي وقته كه مي خوام بنويسم
مي دونين مرگ راستي راستي مثل يك بوس كوچولو خيلي ساده و آروم دوست داشتني مي تونه به شرطي كه آدم بدونه هيچ ولابستگي نداره ، اين دنيا هيچي نداره ، بدهي به كسي نداره ،
از خدا مي خوام هر زماني چنين موقعي فرا رسيد زودتر بدونم تا به كسي ديني ادا نكرده نداشته باشم ، خيلي كار مردم دستمه نمي خوام با رفتنم كار كسي به خاطرم روزمين بمونه تا آروم باشم .
از خدا مي خوام هيچ وقت كسي با زجر نميرم و من هم اميدوارم همين جوري باشه ، جوري نشم بيفتم روي دست كسي كه بگن كاش ديگه ميمرد از دستش خلاص مي شديم ! خدايا هر روز به خاطر سلامتي كه بهمون دادي دعا مي كنم و شكر گذارم ولي مرگ هم يك روزي ميرسه بايد آماده بود !

اما اگه مردم و نبودم وقتي رفتم فقط يك روز برام گريه كنيد همش يك روز ، فقط يك روز از فرداش شاد باشين ، وقتي ببينم همه هستند و مي خندن اگه اون دنيا باشم و بتونم ببيمتون خيلي آروم ترم واسم گريه نكنيد ، بخندين ( نه بشينين جوك بگينا ) اما لبخند رو لبتون باشه ، كاري به حرف مردم نداشته باشين چون من مردم !
بعدشم دوست دارم بدنم يا باقي بمونه سالم و بتونم هر عضوي را كه ميشد اهدا كنم و اگر هم خدا اينجوري نشد اصلا نمونم ، دريا بهترين جاست ، و آرومترين جا ، اما دوست دارم اگه من رفتم 5 نفر يا هر چند نفر ديگه بتونند زدگي را ادامه بدن با اجزاء من .

ناراحت نشين چون اينا روي دلم قلمبه شده بود بايد مي گفتم تا آروم بشم يك كمي ،
فقط دعا كنين تا آروم باشم همين