مرسی علیرضا منصوریان بابت تموم سالهایی که توی استقلال بودی و به تیم همه جوره کمک کردی , از صمیم قبل آرزو میکنم موفق باشی و روزی مربی همین استقلال باشی , منتظریم ...
پی نوشت : سومین باری بود که گریه کردم برای فوتبال , وقتی علی منصور می خواست بیاد توی زمین ؛ بار اول آژاکس - میلان فینال جام باشگاههای اروپا سال 90 فکر کنم , به شدت دوست داشتم میلان ببره و فان باستن , بار دوم خدافظی زیدان , بار سوم علی منصوریان
علیرضا منصوریان
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۳ نظر:
سلام
واااااااااااااااااااای شما چقدر فوتبالین
داداشم قبلا دیده بودم برای باخت استقلال سردرد می گرفت قرص می خورد می خوابید ولی گریه!!!!!!!!!!11
شما همه جور رکرد زدین نسبت به داداشمها
اون از نمره هاتون ، این الان از گریه برای فوتبال و اینا:D
همیشه شاد باشین
salam
yebar digash ke ehmalan fote maman bozorgeton bode; on ye bar digash key bod ? :-/
bad ham baba kotah biayn ! ostad o gerye? :-/ are
گفتم واسه فوتبال !
ارسال یک نظر