همراه اول بزرگترین اپراتور موبایل خاورمیانه نیست !

شاید شما هم این روزها شعار همراه اول "همراه اول بزرگترین اپراتور تلفن همراه خاورمیانه" را بارها و بارها شنیده باشید .

اما براستی آیا همراه اول بزرگترین اپراتور موبایل خاورمیانه است ؟

خاورمیانه کجاست ؟
در تعاریف منطقه ی خاورمیانه به محدوده ای گفته می شود که شامل کشورهای ایران ، امارات ، عربستان ، قطر ، بحرین ، عراق ، اردن ، عمان ، یمن ، کویت ، فلسطین ، سوریه ، لبنان ، مصر ، اسرائیل و ترکیه گفته می شود

اپراتورهای موبایل که در کشورهای خاورمیانه فعال هستند عبارتند از : همراه اول ( ایران ) ، اتصالات ( امارات ) ، گروه ام تی ان ( آفریقای جنوبی ) ، ترکسل ( ترکیه )  و موبینیل ( مصر ) از بزرگترین اپراتورهای فعال در خاورمیانه هستند

تا انتهای سال 2009 تعداد مشترکین شرکت همراه اول بیش از 37 میلیون مشترک ( طبق اعلام سایت همراه اول ) دارد ، اتصالات با 100 میلیون مشترک ، گروه ام تی ان با 150 میلیون مشترک که حدود 50% آن در خاورمیانه است و شرکت ایرانسل نیز در ایران حدود 25 میلیون مشترک دارد ، شرکت ترکسل با 60 میلیون مشترک از اپراتورهای فعال در خاورمیانه بوده اند .
البته موبینیل مصر حدود 115 میلیون مشترک داره ولی چون بسیاری اش در کشورهای آفریقایی هست توی این آمار نیاوردم .

با توجه به آمار بالا شرکت اتصالات در رتبه ی اول ، ام تی ان در رتبه ی دوم ، ترکسل در رتبه ی سوم و همراه اول در رتبه ی چهارم اپراتورهای موبایل خاورمیانه قرار دارند .
اگر ترکیه را جزء کشورهای خاورمیانه حساب نکنیم و ام تی ان را هم بدلیل نبود مرکزیت در خاورمیانه حساب نکنیم باز هم همراه اول بزرگترین اپراتور خاورمیانه نیست !

یک سوالی برام پیش اومده بزرگترین اپراتور یعنی چی ؟ اصلا بزرگ یعنی چی ؟

پی نوشت : کلیه ی آمار بالا با استناد به بسیاری از سایت ها و آمارها بوده ولی آمار همراه اول صرفا آمار مربوط به صفحه ی درباره ی همراه اول سایت همراه اول می باشد .

معدنچیان شیلیایی ؛ نتیجه صبر و امید جز آزادی و رهایی نیست

69 روز قبل 33 معدنچی شیلیایی در معدن طلا و نقره سن خوزه شیلی بدلیل بسته شدن مسیر معدن در عمق 700 متری زمین محبوس شدن و امروز یعنی 13 اکتبر 2010 توسط کپسول نجات ققنوس نجات پیدا کردند .

نمیدونم واقعا چجوری در مورد معدنچیان شیلیایی بنویسم ؛ الان که دارم اینا را می نویسم حس فوق العاده ای دارم ، حس خیلی خیلی خوب ؛ زمان نوشتن این پست حدود 25 معدنچی نجات پیدا کردن و عملیات نجات هنوز ادامه داره و الان که دارم منتشر میکنم خیلی زودتر از زمان پیش بینی شده هم 33 معدنچی نجات پیدا کردن .

با نجات هر کدوم از معدنچیان گریه کردم ، نمیدونم واقعا چرا ، برای تموم دلتنگی ها ، برای تموم دوری ها ، برای تموم تاریکی ها ، برای 69 روزی دوری ، برای 69 روز استقامت و امید به نجات ، واقعا مثل اینکه هموطنانم نجات پیدا کردم خوشحال هستم ، الان هم شیلیایی ها در خیابان های شیلی مشغول شادمانی هستند .

این صبوری و امید به نجات معدنچیان شیلیایی مسلما در تاریخ ثبت خواهد شد .

اگر واقعا این امید به نجات بین معدنچیان نبود شاید تا حالا سرنوشت معدنچیان به گونه ای دیگه رقم خورده بود ، عدم تحمل یکی از افرادی که این شرایط را نمیتونست تحمل کنه میتونست ماجرا را به گونه ای دیگه رقم بزنه ولی مدیریت قوی ، اعتماد به نفس بالا و امید به نجات و رهایی مهمترین خصوصیت و ویژگی معدنچیان بود که باعث شد معدنچیان بعد از 69 روز از اعماق حدود 700 متری زمین نجات پیدا کنند .

بارها می نویسم امید امید امید چون تنها چیزی که معدنچیان را نجات داد امیدواری معدنچیان بود ؛ معدنچیانی که تونستند 69 روز به تموم مشکلات غلبه کنند و هم اکنون بعد از 69 روز خانواده هایشان را در آغوش بگیرن ، لحظه ای که معدنچی نجات یافته ی دوم - ماریو سپولودا -  فرزندش را در آغوش گرفت یکی از فوق العاده ترین لحظات این عملیات بود .


معدنچیان روحیه ی فوق العاده بالایی داشتند ، این روحیه مثال زدنی را هنگام نجات فلورنسیو آوالس میشد دید ، وقتی از عمق 700 متری زمین جایی که جز تاریکی هیچی نیست اومد بالا اینقدر روحی قوی داشت که هیچ نشانی از 69 روز تاریکی نداشت .


حضور رئیس جمهوری شیلی و همسرش هم در تمامی لحظات نجات جالب بود .
برای معدنچیان شیلیایی احترام فوق العاده ای قائلم ، برای امید به نجات ، روحیه ی قوی که شاید نمونه ی اون را دیگه نتونید توی تاریخ پیدا کنید .

پوشش خبری بی بی سی فارسی از عملیات نجات معدنچیان شیلیایی
تصاویر بیشتر از عملیات نجات
حادثه معدن سن خوزه 2010

ارزش کار یعنی هزینه ی زیاد !

نمیدونم به قول معروف این چه صیغه ای هست که ایرانی ها تا چیزی را براش پول زیادی یا چندین برابر ارزش اون کار را ندن قدرش را نمی دونند و ارزشی قائل نیستند !

این تفکر همه جا در جریان هست از خرید کردن تا پرداخت حق و حقوق ، اگر کسی یک پیراهن را که مثلا ارزش واقعی اش 30 هزار تومن هست را 30 هزار تومن خرید ارزشی براش قائل نیست ، کثیف شد ، چروک شد ، سوراخ شد دیگه این پیراهن فاتحه اش خونده شده ولی اگر همین پیراهن را 300 هزار تومن از یک مغازه ی آنچنانی خرید این پیراهن را اتو میکنه ، وقتی از تن اش درمیاره به چوب لباسی آویزون میکنه و ارزشی بیش از 30 هزار تومن براش قائل میشه فارغ از اینکه این همون پیراهن 30 هزار تومنی هست منتها با کلاه گشادی که سرش گذاشته شده 10 برابر بهش فروخته شده و ارزش اش را میدونه !

این بی ارزشی حتی در سیستم کاری ایران هم در جریان هست ، مثلا اگر شما به کسی گفتید من برای شما یک وب سایت به مبلغ 300 هزار تومن طراحی میکنم و واقعا هم اینقدر از از لحاظ زمان کاری و حرفه ای واسش وقت گذاشته باشید طرز برخورد طرف بسیار متفاوت تر از کسی هست مثلا همون وب سایت را با هزینه ی 3 میلیونی طراحی میکنه ، در ایران جوری با شما رفتار میشه که انگار لپ تاپ اتون گذاشتین توی فرغون و داد میزنید طراحی وب ، طراحی وب  !

دوستی تعریف میکرد برای یکی از پروژه های بزرگ شهرداری که هم اکنون داره اجرا میشه چند نفر پیشنهاد داده بودن طرح مذکور با هزینه ی حدود 3 میلیون و به صورت آزمایشی اجرا بشه ، شهردار موافقت نمیکنه ، همون طرح الان توی 2 شهر بزرگ با هزینه ی حدود 500 میلیون تومن و بسیار ناقص داره اجرا میشه !

متاسفانه تفکر ایرانی تا پول زیادی بابت چیزی هزینه نکنه نه برای اون کار و نه برای اون شخص هیچ ارزش و احترامی قائل نیست ، این تفکر در تمامی سازمان دولتی تا حرفه ای ترین شرکت ها و حرفه ای ترین افراد وجود داره و متاسفانه نه میشه انکارش کرد و نه میشه درستش کرد !

باید رویه امون را عوض کنیم ، به قول شاعر که میگه "خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو" ، بله اگر میخواهید برای شما هم ارزش و احترامی قائل باشند باید شما هم مثل دیگران باشید و هر چیزی را چندین برابر حساب کنید تا شاید شما هم دارای ارزش احترام بشین !

گاهی به حرفهای خودم که برای دلداری دیگران هم میزنم شک میکنم !