دوست

بزرگ بود و از اهالي شهر

اگه با كسي دم از دوستي مي زني ، دوستي براي لحظه لحظه هايش باش ، براي لحظه لحظه هايت ، نه زماني كه تنهايي يا حوصله ات سر رفته ، از دستت خيلي دلگيرم

خيلي چيزا كه به چشم بياد ندارم ، اما خيلي چيزاي ديگه دارم كه اونا ندارند ، اينو از خودم مطمئنم

همين ، حالا بشين فكر كن تو كي هستي
تو كجايي و من كجام
من كه اين كارا نكردم دارم الان اينجوري مي كنم ، البته تو نيازي نداري كه مثل من باشي ، اما چون دوستي برات بهترين آرزو ها را مي كنم از صميم قلب ، اما بعد اين همه سال .... بي خيال تو كه نمي خوني واسه چي و كي بگم !

آفرین ها بر تو بادا ای خدا
ناگهان کردی مرا از غم جدا

اگر سر هر موی من گردد زبان
شکر های تو نیاید در بیان

تو در جان منی من غم ندارم
تو ایمان منی من کم ندارم

مي دوني خدا هر كس را يه جوري بهش امكانات ميده تا بدونه و ببينه اون ازش چه حوري استفاده مي كنه ، هميشه اين سوال واسم بود كه چرا ما يا بهتر بگم من اينجوريم ، از ميثم پرسيدم چرا خدا به اون بنده كه همش اسم خدا نوك زبونش چيزي نميده و شايد كمتر از اون كسي شاكر نيست ميده ، ميثم گفت : خدا مي خواد ببينه كي اسم خدا را مياره ، نمي دونم چه جوري بگم اما تهش اينه كه اون كسي كه خدا از يادش رفته اونقدر ميده كه ديگه چيزي نخواهد ،

اينم بگم بعضي ها را هم بهشون ميده خدا چون بنده شاكري هستند ، بعضي ها هنوز در حال امتحان ، منم يكيشون ! ،

بگذريم داشتم مي گفتم ، آره خدا خيلي چيزا را نداده تا ببينه كي چيكارست ، آدمها را بهتر بشناسيم ، آره ما ثروت اونچناني نداريم ، آدره ما ماشين فلان بابامون بهمون نداده ، اما به جاش مي دونم خيلي چيزا داريم ، روزي هزار مرتبه هدا را شكر مي كنم ، واسه سلامتي ، واسه آسايش و بايد تلاش كنيم واسه زندگي بهتر ، خدا توانايي اش را در اختيارمون قرار داده

اما دوست اينا ملاك نيست

در همين زمينه :
ژيان
دوست
دوست : سهراب سپهري