دلسوزي ...

ما ايراني ها يك مشكل خيلي خيلي بزرگ داريم ، يعني 2 تا مشكل !
اول از همه كار گروهي ، چون مي خواهيم كار به اسم خودمون تموم بشه
دوم نمي تونيم انتقاد تحمل كنيم ، انتقاد يا دخالت يا گاها سرزنش تند و حرفهاي يك نفر را ميذاريم روي غرض ورزي و اينكه مي خواد طرفمون كه ما موفق نشيم !

مثل پدر و مادر ، خيلي ها هنوز هم از شايد كتك ها و دعواها خاطره هاي زيادي دارند ، كسي اگه بگه ندارم دورغ گفته !
ولي حرفي كه زده ميشه اول از سر دلسوزي ، بعد اين همه سال ....
به خدا از سر دلسوزي ...
پدر از سر دلسوزي ميزنه تو گوش بچه اش كه اين همه زحمت كشيده و بزرگش كرده معتاد نشه .
به خدا همينه ، ولي افسوس كه بعضي ها اين سيلي ها را مي ذارن به پاي دوست نداشتن !
افسوس همين فكر باعث ميشه كه كاري خيلي بزرگي پيش نره

راستي 2 تا سايت بزودي راه ميوفته كه بيشتر در موردش خواهم نوشت :
www.whereisiran.com ايران كجاست ؟
www.towardiran.com به سمت ايران ...
براي گردشگري البته به طرف ايران عزيز
پاينده باد ايران و ايراني

۵ نظر:

ناشناس گفت...

shoma yek nafar ke az delsozi boii nabordi narahat nabash

ناشناس گفت...

jedi migama shokhi nist

Parham گفت...

ميشه بفرمائين چيكارتون كردم شما را كه بوئي نبردم ! لاقل اسمتو بذار كه بدونم كي را چيكار كردم !
اينجا نميگي ، ميل بزن بهم !

ناشناس گفت...

chera linkaye samte rast ra avaz nemikoni khaste shodam khabi?

Parham گفت...

چشم ، عوض ميكنم قربان !
امري باشه ؟
نمي دونستم كسي روش كليك ميكنه ! عوض ميكنم ;)

ارسال یک نظر