امیدی که ناامید شد و فوتبال ایران که باز هم حذف شد


تیم ملی فوتبال ایران دیدار 1/4 نهایی جام ملتهای آسیا 2011 را با نتیجه 1-0 به کره جنوبی واگذار کرد
نمیخوام زیاد در موردش حرفی بزنم دیشب شب سخت و سنگینی را گذروندم و هنوز هم باورم نمیشه و میگم کاش بازی امروز باشه
قبلا که کوچیک تر بودم تا ایران توی چنین بازی های حساسی می باخت همیشه دنبال خبری بودم که بگه بازی تکرار میشه یا نتیجه فلان میشه ولی دیگه الان نه سعی میکنم فراموش کنم

فوتبال برد و باخت داره ولی نمیدوم چرا همیشه باختش مال ماست !
تقصیر قطبی نبود هنوزم اعتقاد دارم قطبی مربی بزرگی بود و تحول زیادی ایجاد کرد ، میتونست نتیجه ی بهتری بگیره ولی واقعا بدشانسی آوردیم ، بعضی بازیکنان مثل نکونام خوب بازی نکردن و از فرصت های زیادی که داشتن استفاده نکرده اند
من خودم بودم باز هم به قطبی فرصت میدادم تا تیم بهتری تحویل بده ولی خب متاسفانه مدیریت ضعف حاکم بر کشور از احمدی نژاد و سعیدلو بگیر تا کفاشیان اجازه چنین فرصتی را نمیده !
وقتی فدراسیون فوتبال استقلال نداره و کفاشیان بی عرضه است قطبی ها شاید فقط بتونند مقطعی موفقیتی کسب کنند ولی آخرش احمدی نژاد درمیاد میگه مارادونا فلان ، خب مسلم سرمربی بهش برمیخوره ، وقتی سعیدلو میاد نظر احمدی نژاد را تائید میکنه میگه هر چی احمدی نژاد بگه ! وقتی کفاشیان میاد دستور از بالا اومده بود آخرش این فوتبال معلومه هیچی نمیشه


ولی تنها فرصتی که بعد از صعود به جام جهانی 2006 میشد این فوتبال را دوباره زنده کرد از دست رفت
لطفا نخواهید روشنفکر بازی دربیارین و بخواهین خیلی خیلی منطقی و مثلا جهانی فکر کنید چون من از شما با این چیزا روشن فکرتر هستم ولی آخر فوتبال همینه و زمان شکست که خیلی چیزا معلوم میشه وگرنه همیشه مثل بارسلونا و پپ گواردیولای موفق یک سایه ی پنهان وجود داره ، درسته موقع برد چیزی نمیگیم چون نتیجه گرفته همین بارسا هم اگر 5 بازی شکست بخوره اونوقت ببینید با گواردویلای مقدس اشون چیکار میکنند پس به ایرانی بودن ربط نداره چون همین کار را بارسایی ها با ریکارد ها و ... انجام دادن

ولی بازم فوتبال میبینم و بازم با شور و حرارت دنبالش میکنم و آرزو میکنم برگردیم به فوتبال پر شور و حرارت سال 98 که داشتیم و احمدی نژاد و یارانش نبودن !

فوتبال ورزشی که ارزش اش از المیپک هم بالاتر هست ، اگر تیمی یا شخصی در المپیک قهرمان بشه فقط 1 ماه ازش تقدیر میشه و تیتر روزنامه های کشورش هست ولی قهرمان جام جهانی یک دهه یا شاید چند دهه ازش یاد میشه ، ارزش فوتبال خیلی بیشتر از سایر ورزشهاست ، فوتبال حتی فراتر از سیاست هست پس فوتبال را درست نگاه کنید

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر