سالها پیش خیلی از افراد توی خونه های ویلایی بزرگی زندگی میکردند، خونه های بزرگ که هر چقدر میخواستیم شلوغ میکردیم، توی خونه فوتبال بازی میکردیم، ماشین هر جای حیاط که میخواستیم پارک میکردیم، هیچ کسی کاری به رفت و اومد همسایه دیگری نداشت و اصولا همسایه ها خیلی کم با هم در ارتباط بودند.
ولی امروزه با رشد جمعیت خیلی از افراد روی به آپارتمان نشینی آوردند، خیلی از افراد از شهرهای دیگه به سمت شهرهای بزرگ روی آوردند و ناچارا مجبور به آپارتمان نشینی شدند.
آپارتمان نشینی با سکونت در یک خونه ویلایی خیلی فرق داره و به قول معروف تومنی سنار توفیر داره، رعایت حقوق شهروندی و رعایت حقوق همسایگان و آپارتمان نشینی خیلی مهمتر خواهد شد.
اینکه وقتی در یک شهر و آپارتمان زندگی میکنید باید به این موضوع آگاه باشید که اگر ساعت ۲ نیمه شب مهمون دارید آهسته خداحافظی کنید نه اینکه تازه توی کوچه هم با صدای بلند صحبت کنید، اینکه اگر مهمانی دارید تا ساعت ۳ نیمه شب نباید شلوغ کنید و مزاحم آسایش همسایه ها شوید، اگر توی آپارتمان زندگی میکنید باید جای پارک خودتون پارک کنید و اگر فلان همسایه چند شب توی هفته ماشین نداره نباید جای پارک اون را اشغال کنید، اگر یک پنجره یا بالکن مشرف به خانه سایر همسایگان دارید توی اون تردد نکنید و ساعت ها توی اون بشینید توی خونه دیگران را نگاه کنید، اینکه اگر کار ساخت و ساز دارید ظهر انجام ندید تا مزاحم آسایش دیگران شوید، اگر توی آپارتمان زندگی میکنید و حتی توی شهر ساعت ۷ صبح نباید با بوق بچه اتون را صدا کنید که بیاد پایین، توی خونه با صدای آرام صحبت کنید.
سالها پیش توی یک آپارتمان زندگی میکردیم که هنوز بعد از حدود ۲۰ سال با همسایه های اون زمان رفت و آمد داریم و از صمیمی ترین دوستان خانوادگی و شخصی امون هستند ولی این سالها اینقدر همسایه ها موجبات آزار همدیگه را فراهم میکنند که منتظر فرصتی برای فرار از دست همدیگه هستند و اصلا رغبت نمیکنند با هم رفت و آمد داشته باشند، فقط و فقط دلیلش یک چیز هست، فرهنگ آپارتمان نشینی از بین رفته و حقوق همسایگان را رعایت نمیکنیم.
برای اینکه از زندگی در شهر لذت ببریم فقط و فقط خودمون باید رعایت اصول شهرنشینی و آپارتمان نشینی را بکنیم و همسایگان امون را با رفتار غلط آزار ندیم، رفت و اومد پیش کش، حداقل بگذارید همسایه از دست اتون آسایش داشته باشه.
ولی امروزه با رشد جمعیت خیلی از افراد روی به آپارتمان نشینی آوردند، خیلی از افراد از شهرهای دیگه به سمت شهرهای بزرگ روی آوردند و ناچارا مجبور به آپارتمان نشینی شدند.
آپارتمان نشینی با سکونت در یک خونه ویلایی خیلی فرق داره و به قول معروف تومنی سنار توفیر داره، رعایت حقوق شهروندی و رعایت حقوق همسایگان و آپارتمان نشینی خیلی مهمتر خواهد شد.
اینکه وقتی در یک شهر و آپارتمان زندگی میکنید باید به این موضوع آگاه باشید که اگر ساعت ۲ نیمه شب مهمون دارید آهسته خداحافظی کنید نه اینکه تازه توی کوچه هم با صدای بلند صحبت کنید، اینکه اگر مهمانی دارید تا ساعت ۳ نیمه شب نباید شلوغ کنید و مزاحم آسایش همسایه ها شوید، اگر توی آپارتمان زندگی میکنید باید جای پارک خودتون پارک کنید و اگر فلان همسایه چند شب توی هفته ماشین نداره نباید جای پارک اون را اشغال کنید، اگر یک پنجره یا بالکن مشرف به خانه سایر همسایگان دارید توی اون تردد نکنید و ساعت ها توی اون بشینید توی خونه دیگران را نگاه کنید، اینکه اگر کار ساخت و ساز دارید ظهر انجام ندید تا مزاحم آسایش دیگران شوید، اگر توی آپارتمان زندگی میکنید و حتی توی شهر ساعت ۷ صبح نباید با بوق بچه اتون را صدا کنید که بیاد پایین، توی خونه با صدای آرام صحبت کنید.
سالها پیش توی یک آپارتمان زندگی میکردیم که هنوز بعد از حدود ۲۰ سال با همسایه های اون زمان رفت و آمد داریم و از صمیمی ترین دوستان خانوادگی و شخصی امون هستند ولی این سالها اینقدر همسایه ها موجبات آزار همدیگه را فراهم میکنند که منتظر فرصتی برای فرار از دست همدیگه هستند و اصلا رغبت نمیکنند با هم رفت و آمد داشته باشند، فقط و فقط دلیلش یک چیز هست، فرهنگ آپارتمان نشینی از بین رفته و حقوق همسایگان را رعایت نمیکنیم.
برای اینکه از زندگی در شهر لذت ببریم فقط و فقط خودمون باید رعایت اصول شهرنشینی و آپارتمان نشینی را بکنیم و همسایگان امون را با رفتار غلط آزار ندیم، رفت و اومد پیش کش، حداقل بگذارید همسایه از دست اتون آسایش داشته باشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر