کاش تابستان داغ ۷۳ بود !

امروز داشتم قدم میزدم با خودم گفت کاش تابستون سال ۷۳ بود , کاش این همه اتفاق را نمیدیدم , کاش هنوز یک نوجوانی بودم که دست بابام را گرفته بودم و با شوق و ذوق از بابام میخواستم که برام رنگ مقاومت ها را بخونه تا من حفظ کنم و بتونم واکی تاکی ام را تموم کنم و مونتاژ کنم ...

کاش تابستون داغ سال ۷۳ بود که با بابا مسیر خونه تا دفتر بابا را پیاده از بلوار آئین خونه کنار زاینده رود بریم و از پل خواجو بریم اون طرف و بریم دفتر بابا , همیشه ذوق برگشتن داشتم که عصر که میشد بابا یک بستنی زعفرونی از بستنی محفل توی چهارباغ خواجو واسم میگرفت ...

دلم واسه اون روزها تنگ شده
ولی افسون که الان بهار و تابستان جهنمی سال ۸۸ تجربه میکنم , زاینده رود هم دیگه آب نداره ...